bakit inggo?

     "simula ngayon, inggo na ang itatawag namin sa'yo bilang palayaw mo."

          Eusataquio ang  pangalan ng lolo ko.  Idol niya si Gringo Honasan.  Noong panahon kasi niya marami daw natulungan sa bayan namin itong taong ito.  Ano ba naman  ang kamalayan ko dun, eh batang paslit na uhugin lang ako noong panahon na iyon.  Ganoon lang iyon tapos wala na. Period!.  Tapos ang istorya. 

          Siya ang nagbigay sa akin ng alyas na "inggo". Noong una akala ko nagbibiro lang siya hanggang sa tumagal tagal naging bansag na din sa akin iyon.  Mula sa pamilya ko hanggang sa mga kamag-anak namin at hanggang ngayon na malalaki na kami ay ganoon pa din pero madami nang nagbago.  Mga pagbabago na kung iisipin ko, masarap palang balikan.  Ang sarap sa pakiramdam na may mga alaala kang nababalikan na sa pagtanda mo, natin, pwede nating ikuwento at ibahagi sa mga magiging anak, apo, mga kaibigan, kakilala at makikilala pa natin.

          Nakakalungkot lang isipin na iyong mga dating nakasama natin sa mga masasayang araw ng ating buhay, ngayon ay wala na.  Ang hirap palang tumanda.  Ang hirap mag-isa.  Bente sais pa lang naman ako para mag-isip nang ganito pero hindi ko talaga maalis sa isip ko na balang araw pala tatanda din ako, hindi lang ako kundi kasama ng pagtanda ko tumatanda din ang mga mahal ko sa buhay. Isa sa mga bagay na ayaw pang tanggapin ng isip at puso ko.  Hindi ko pa kaya.  Gusto ko kumpleto pa ang pamilya namin kapag dumating iyong araw na matanda na ako kaya lang hindi naman ako Dios para dugtungan pa ang buhay nila.  Sana nga kaya kong gawin iyon.   Sana nga lang.